Tijdens deze fascinerende ontdekkingsreis door West-Afrika voelde het alsof ik op een andere planeet was geland. Een wereld zo dichtbij maar waar je je blijft verbazen. Verbazen over de grote schoonheid van de natuur en de cultuur. En verbazen over de rijke en soms bijzondere wonderlijke gewoonten en tradities van de bewoners. Het avontuur begon in Burkina Faso, een droombestemming in Afrika met haar sensationele landschappen en culturele tradities. Via langgerekte savannes en heuvelachtige terreinen zijn we naar het betoverende Benin gereisd. De bakermat van de Voodoo en waar Afrikaanse dierenrijk domineert. Het avontuur eindigde in Togo. Een verloren schat en onverwachte verassing met Afrikaanse allures en schitterende landschappen.

Met d

 

1. Een Valse start

Superluxe vliegtuigen die van Turkish Airlines, met touch-screen entertainment en WiFi! Heb in het vliegtuig een super beoordeling voor ze achter gelaten. Na twee uur zinloos voor de bagageband te hebben gestaan in Ouagadougou zei een medewerker in het Frans tegen ons dat de tassen waarschijnlijk maandagavond 21.00 pas aankomen. 48 uur later dus, daar zitten we dan zonder toiletspullen, kleding, deet, zonnebrandcrème, zwemspullen etc. Gelukkig had onze taxi chauffeur geduld en kregen we een warm onthaal.   Tot overmaat van ramp stootte ik de volgende dag 2 keer mijn hoofd  tegen een rieten dak en had ik een mooie glip in de kop. Kwam mijn EHBO doos die ik in de handbagage had toch van pas.

 

 

 

2. De verveling slaat toe

Na 48 uur 100% PURE VERVELING aan het zwembad in de hitte zonder zonnecrème zijn we dolblij dat onze rugzakken twee dagen later toch zijn geland en we eindelijk deze avontuurlijke expeditie kunnen doorstarten. We vertrekken de dag erop vanuit ons imitatie Modderhuis Hotel (Grand Calao) naar de Échte....

 

 

3. Modderhuizen

In het zuiden van Burkina Faso ligt het bijzondere dorpje Tiébélé. In het dorpje, dat niet ver van de grens met Ghana ligt, wonen zo'n 5000 mensen die tot de Kassena stam behoren en nog geheel volgens traditionele regels leven. Tiébélé is echter vooral bekend vanwege deze bijzondere Gourounsi-huizen waarin de Kassena wonen. Deze cultuurhuizen zijn op een kleurrijke manier beschilderd. Ze versieren hun huizen al sinds de zestiende eeuw en het versieren maakt inmiddels dan ook een belangrijk onderdeel uit van het culturele erfgoed.   De Kassena bouwen hun huizen volledig uit lokale materialen: aarde, hout en stro. Ze vermengen stro en koeienmest met water totdat het zo elastisch wordt dat ze er verticale muren vorm kunnen geven. Om de vijanden en het warme klimaat buiten te houden, zijn de muren van de huizen meer dan 30 centimeter dik en hebben ze geen ramen. Wel hebben de huizen een aantal kleine openingen om voldoende daglicht binnen te laten.   Zodra de muren van de huizen gereed zijn, worden deze door de vrouwen beschilderd met behulp van gekleurde modder en wit krijt. De afgewerkte wand wordt vervolgens zorgvuldig gepolijst met stenen. Hierbij wordt elke kleur afzonderlijk gepolijst om te voorkomen dat de kleuren in elkaar gaan overlopen. Tenslotte wordt het gehele oppervlak bedekt met een natuurlijke vernis

 

 

4. De SpionM

Gelukkig kan ik deze foto's nog delen, nadat mijn camera vandaag geconfisqueerd werd door een 'Commissar Special Police' met een gevaarlijk ogende AK47 in de aanslag bij de grens van Burkina Faso, omdat hij vermoedde dat ik een notoire spion was met kwade bedoelingen. Met veel bewondering aanschouwde hij tientallen foto's van mijn snoezelige poes Muppet op de camera en besefte hij dat dit niet past binnen het profiel van een ultra geheim agent met de allures van 007. C'est bon, passé s'il vous plaît...

 

 

5. Angst in een sprookjeswereld

Onze taxi chauffeur reed urenlang met ons in zijn groene Opel Kadet uit de vorige eeuw over een roodkorrelige zandweg vol gaten midden door door de smaragd groene glooiende Somba Vallei ergens in het noorden van Benin nabij de grens met Togo. De weg was zo hobbelig dat we misselijk werden en onze chauffeur zelfs een paar keer over moest geven. We kwamen aan bij een lokale clan waar ons door het stamhoofd werd verteld dat er een zeer bijzondere ceremonie zou plaatsvinden waarbij honderden jongens uit de verschillende stammen uit de vallei zouden worden ingewijd tot 'man'. Deze ceremonie is slechts eens in de 3 jaar, Lucky us! Samen liepen door de betoverende vallei langs de Somba dorpjes waar de kippen samen met varkens, honden en geiten het erf af struinden op zoek naar voedsel Na circa 30 min lopen zagen we duizenden Somba Afrikanen met trommels, kleding in alle kleuren van de regenboog en aparte hoofddeksels op hun hoofd bij elkaar staan. Het leek op een Afrikaanse variant van Dance Valley.   `Look right':.. honderden naakte jongens zaten met stokken in hun hand te wachten op de ontgroeningceremonie die hun tot man zouden maken. We liepen in de menigte aan de kant om te zien hoe de ouderen uit de stam als een soort optocht met muziek en dans voorbij trokken. Het leek net alsof we in een voodoo scène waren beland... `but no pics please, than we are in big trouble' De taxi man griste snel mijn camera uit mijn handen en maakte deze foto. Plotseling begint de menigte te rennen en pakt de taxi onze handen en schreeuwt, run run, I explain later.... Zo hard als we konden vluchtten we voor ons leven door de vallei tussen het gras, de rijstvelden, over de slootjes laverend tussen de gekleurde inboorlingen... Met een kloppend hart, druipend van van het zweet kropen kwamen we aan bij de taxi, nog steeds niet wetend wat er aan de hand was.   Hij keek ons lachend aan en zei: 'Bee's Bee's, many Bee' 's, but in taxi no worries, u save' We besluiten maar te geloven wat hij zegt en dat we voor Bijen op de vlucht sloegen. Maar of het echt zo was? De motor startte en we reden langzaam de vallei uit terug naar ons hotel.

 

 

6.nOp Safari in een cabriolet

De wekker gaat om 5.00. We wrijven de slaap uit onze ogen, eten snel wat en berijden ons voor op het volgende grote avontuur: Pendjari National Parc. Even later worden we opgehaald door onze gids in een grote 4x4 en rijden we circa 100 km over een hobbelige weg en bereiken we na 2 uur de ingang . Bij de kassa ligt een boek waar bezoekers hun naam in kunnen schrijven. We zien dat wij de eerste bezoekers zijn die dag, en dat zij ook zo blijven merkten we later... We rijden de poort door en de gids verteld ons dat het eerste deel van het Parc een jachtgebied is. We komen aan bij een uitkijkpunt. Daar klimmen we op het dak van de 4x4 en beginnen we aan onze privé safari... We kijken onze ogen uit hoe mooi het Parc en hoe stil het is. We horen uitsluitend slangen, krekels, volgens en andere dierengeluiden. Het leek werkelijk waar of we in een sprookjesachtige scène uit Jurrassic Parc waren beland 💚 de kleuren, de geuren... 200 km reden we op het dak en zagen antilopen, olifanten, wilde zwijnen, krokodillen, bijzondere vogels en groepen apen. En 0 andere toeristen!! Het gevoel wat je daar ervaart is met geen pen te beschrijven, het overtrof alle verwachtingen!

 

 

 

7.nGeluk is niet te koop

Ergens in maart van dit jaar heb ik Katja uit Slovenië leren kennen via een reisforum op Internet. Zij heeft meerdere reizen door West-Afrika gemaakt en zij heeft zeer veel nuttige tips gegeven!   Toen ze vroeg of ik voor haar een paar hard-copy foto's mee wilde nemen die ze afgelopen december van deze oude man in Taneka Village had gemaakt twijfelde ik geen moment.   De 89 jarige oude man keek ons eerst argwanend toen we uit de taxi stapten en die afgelegen dorpje bezochten. Toen ik hem eenmaal de foto's overhandige waarop hij zichzelf kon zien, schoten de tranen van geluk bijna over zijn wangen....   Priceless....

 

 

 

8.nHulp uit Nederland

Ons geld is bijna op. Er zijn weliswaar enkele banken in Burkina en Benin, maar daar kan je uiteraard niet met je pinpas pinnen (ook al heb je die actief gemaakt voor de hele wereld).   Mijn creditcard is geblokkeerd, alleen die van mijn reisgenootje werkt wel. Maar haar limiet is bijna bereikt, dus we schakelen hulp uit Nederland in.   We spraken af dat hij 500 euro over zou maken via Western Union. Een paspoort en een referentienummer zou genoeg zijn om het geld cash op te halen.   De bank zou om 13:00, dus ik was blij ik om 12:47 volgnummer 133 uit de automaat kon trekken. Nr 88 stond voor de balie, dus ik rekende uit dat ik wel een uurtje geduld zou moeten hebben. Als allerlaatste werd ik geholpen....   "Your name is not complete, you cannot get the money". Wat, dit kan niet waar zijn, er staat toch echt Niek Hartmann op mijn paspoort en dat komt overeen met de begunstigde in zijn systeem. In gebrekkig Engels legt de medewerker me uit dat ik 3 voornamen heb: Niek Herman Johan en dat dit zo in mijn paspoort staat. Degene die het geld over heeft gemaakt heeft enkel mijn voornaam gebruikt. Dat matcht dus niet.   Dus ik bel met spoed de hulplijn op en vraag hem het aan te passen. De stress is zowel in NL als in Benin op dat moment hoog, want de batterij van mijn telefoon was bijna leeg. 20 min later, geen wijziging te zien. Weer bellen met NL. Blijkt dat de Western Union een fraude detectie team heeft ingeschakeld en de order voor 15 min op slot gaat. Hun advies. Annuleer de order en leg een nieuwe in....   WTF!   Met lege handen lopen ik uren de later de bank uit.   (Gelukkig is het enkele dagen later alsnog gelukt in een andere stad ;)

 

 

9.nEen souvenir uit Afrika

Mijn reisgenootje werd wakker met hoofdpijn en hoge koorts. Dus we bedachten ons geen moment en spurten naar de straat om daar twee Zem's (moto taxi) te regelen die ons naar het ziekenhuis brachten. Daar prikten ze haar bloed en ze vertelden dat ze 1.5 uur later de uitslag zou krijgen... 'The value in the blood is very high, she has Malaria' 'She must take 1 pil of this, à day, 2 in the morning of this one, and two in the evening. And this pil, one in the morning and one in the evening'   Hell no!!!! What is next?   (twee dagen voelde ze zich gelukkig weer beter)

 

10.nBetoveringen in een Voodoo Village

Het kostte niet veel moeite om vandaag een mannetje te regelen om ons naar een afgelegen Fetisj Village te brengen. We sprongen beide achterop zijn 50cc Honda... Vol trots stelde hij ons voor aan het lokale Voodoo hoofd. Na een inwijdingsceremonie waarin hij checkte of we goede mensen waren, mochten we zijn Voodoo tempel betreden. Daar deed hij allemaal rituele dingen met zijn Voodoo poppen en mochten we om de beurt met schelpen  "dobbelen". De uitkomst bij mij was dat hij zei dat ik een goed persoon ben en geen troubels heb. Bij mijn reisgenootje vielen twee stenen op elkaar. Dat voorspelde al niet veel goeds. En ja hoor, zijn analyse was: "She has something not good, is she sick"?   Zou tovenarij dan toch echt bestaan?

 

 

11.nLaat me eruit, nu!

"Aller doucement monsieur' (rijd rustig mijnheer), roepen we om de beurt tegen onze taxi chauffeur die ons vandaag naar de hoofdstad van Benin zou brengen, Cotounou, 135 km verderop. Beide hadden we ingeschat dat deze rit een peulenschil zou zijn vergeleken met de andere ritjes. Niets bleek minder waar, de man slingerde voortdurend van links naar rechts en drukte het gaspedaal veel te ver in. We zagen hem het tegemoet komend verkeerd maar amper ontwijken. 'Stop here monsieur', riepen we na 1.5 uur rijden, pakten onze spullen uit de auto en betaalden hem. De chauffeur keek nogal verbaasd, haalde zijn schouders op, draaide zijn auto en reed terug. We gingen in de middle of nowhere ergens bij een tentje zitten waar ze coca cola verkochten. Googlemaps verklapte dat we maar 72 van de 135 km hadden gereden. Wat nu? Wie of wat gaat ons nu de laatse 53 km vervoeren? We vroegen de bardame in ons beste Frans (niemand kan hier Engels) of ze een taxi wilde bellen. 'non' antwoordde en draaide ons de rug toe... De aanhouder wint dus we gingen andere mensen vragen wapperend met wat geld in de hand. Een behulpzame jongen uit Kameroen wist nog wel een mannetje. Dus hij belde wat rond en een half uur later werden we door zijn makker opgehaald. Weer dik 1.5 uur later kwamen we aan in ons hotel. Dit keer zonder klotsende oksels. Zou de Voodoo man ons dan toch echt gezegend hebben en behoed hebben voor ongeluk?

 

 

12.nhet Venetië van Afrika

Ten noorden van Cotonou de belangrijkste en grootste stad van Benin ligt het Lac Nokoué. In dit meer zijn diverse dorpjes, die alleen per boot bereikt kunnen worden. De bekendst van deze dorpen/ stadjes is Ganvié. Deze plaats wordt ook wel eens het Venetië van Afrika genoemd. We zijn met een motorsloep naar dit stadje gevaren. Het plaatsje ligt echt ver in niemandsland. De eerste bewoners zouden hier naar toe gevlucht zijn toen ze vervolgd werden. Vooral vis is één van de belangrijkste middelen van bestaan. Het plaatsje bestaat grotendeels uit water. Veel huizen staan op palen, Hier en daar is er een klein eilandje. Wegen zijn er niet en alles gebeurt met de boot. Op de foto varen we een soort waterdorpsplein op. Het is er markt en voor de huizen liggen allemaal boten met handelswaar. De bestuurders/ verkopers zijn bijna allemaal vrouwen met een enorme rieten hoed op. Het is een mooie, bijzondere en kleurrijke plek. De bewoners zijn helaas niet atijd even vriendelijk en willen soms niet op de foto.

 

 

 

13. Routes des Pèches

Het ritje begon vanochtend in Cotounou, de bruisende hoofdstad van Benin met 4 miljoen inwoners waar 80.000 Zem-John's (taxi brommers) als gestoorden rijen dik en honderden meters lang achter elkaar door de stad racen. Onze chauffeur draaide een hobbelige zandweg op boordevol gaten. `look right ' hij wees naar een grote witte Boeing die op het strand 'geparkeerd' staat. Na een warrig verhaal over het vervoer van mensen met dit vliegtuig naar Mekka en het niet betalen van de opdrachtgever kwam het erop neer dat piloot het toestel 10 jaar geleden op het strand heeft gezet. Thans is het een restaurant voor rijke lui liet hij ons weten. 'Route des Peches', een sjieke benaming voor de weg vol gaten waar we met de 4x4 op reden voert ons langs het grote brede strand met immens grote golven. De weg is verlaten, het strand leeg en de uitbaters van de strandtenten liggen te luieren in hun hangmat. Met een grote grijns kijkt hij ons aan en zegt dat er vandaag geen vissers zijn omdat ze zee in de ogen van de Voodoo religie een god is. De kinderen onderweg raakten door het dolle heen als ze ons zagen. Niet omdat ze droomden van rijkdom, maar omdat wij er waren. Schepsels zo bijzonder, als een schaap met 5 poten. Ze sprongen uit hun lusteloze houding, of zelfs uit hun slaap en gilden "Yovo!”, een Blanke! En renden alsog iemand een lucifer onder hun billetjes hield. "Yovo!, Yovo!"Riepen ze ons na met wild dansende voetjes en zwaaiende of wijzende armpjes. Terwijl 1 kind zich in een seconde vermenigvuldige met 10 en er nog meer uit de schaduw tevoorschijn kwamen, die te laat waren om de Yovo met eigen ogen te zien. Met een glimlach zwaaien we terug. 'Ca va?' met een big smile op hun gezichten laten ze ons weten dat het 'Tres bien' gaat. Ze beginnen onderling te ginnegappen en kijken ons na tot de auto uit zicht is. De serene en onvoorstelbare rust leidt ertoe dat we even en dutje doen. Na 40 km gereden te hebben komen we na dik 2 uur, nog natrillend van de hobbels, aan in Ouidah. De hoofdstad van de Voodoo, maar tevens ook een belangrijke stad tijdens de 300 jaar durende slavenhandel. We checken in bij een harstikke leuke bungalow aan het strand, met airco, WiFi en een prachtig zwembad. Bij het 'point of no return' vanaf waar 12 miljoen West Afrikaanse mensen zijn verscheept naar zuid Amerika en de USA is dit prachtige herdenkingsmonument gemaakt.